Barwy podstawowe

Maluj Sam

Barwy podstawowe

Barwy podstawowe to minimalny zbiór kolorów, które odpowiednio łączone pozwalają uzyskać użyteczny zbiór większej przestrzeni kolorów.

W przypadku ludzi przyjęło się stosować trzy barwy jako barwy podstawowe. Wynika to z budowy oka ludzkiego i faktu posiadania trzech receptorów odbierających fale świetlne w oku (patrz: Tetrachromatyzm).

Barwy podstawowe są arbitralnie wybranym zbiorem i mogą się różnić w zależności od zapotrzebowania. Najpopularniejszymi zbiorami barw podstawowych są model historyczny,  model CMYK (drukarski) oraz model RGB dla wyświetlaczy elektronicznych.

Barwy podstawowe – model historyczny

Idea barw podstawowych i faktu, że każdy kolor (z wyjątkiem trzech barw podstawowych) może być wynikiem mieszania innych barw sięga czasów Arystotelesa, lecz on obserwując tęczę, uznał że są to kolory czerwony, zielony i niebieski.

Później zdarzało się, że malarze używali na swoich paletach, np. czterech barw podstawowych: czerwonej,  zielonej, niebieskiej oraz żółtej. Tak zwanego modelu psychologicznego, który twierdzi, że rozpoznajemy jedynie cztery barwy jako dwie przeciwstawne pary: żółty/niebieski oraz czerwony/zielony.

Dopiero po roku 1666, kiedy Izaak Newton analizując rozszczepianie promieni świetlnych stworzył swoje koło barw, trzy barwy podstawowe jako czerwona, niebieska oraz żółta utrwaliły się w szerszej świadomości i stały się dogmatem teorii kolorów pomimo oczywistego faktu, że nie można za ich pomocą stworzyć wszystkich kolorów.

Model RYB – R – red (czerwony), Y – yellow (żółty), B – blue (niebieski) jest zbiorem kolorów podstawowych używanych w sztuce, w szczególności w malarstwie. Wyprzedza on współczesne – bardziej naukowe podejście i bazuje na trzech wybranych kolorach z koła barw symulującego paletę malarską.

W tym modelu barwy żółta, czerwona i niebieska na kole barw, poprzez zmieszanie każdej pary dwóch sąsiednich barw, umożliwiają stworzenie barw drugorzędowych: zielonej, pomarańczowej oraz fioletowej. W ten sam sposób mieszanie barw pierwszorzędowych (podstawowych) z barwami drugorzędowymi pozwalają utworzyć barwy trzeciorzędowe.

Barwy podstawowe

Źródło: www.colormatters.com

Model CMYK

Udoskonaleniem modelu historycznego jest model CMYK. Jest to w pewien sposób połączenie modelu historycznego i czterech barw podstawowych „modelu psychologicznego”. Zamiast „prostych” barw czerwonej, niebieskiej i żółtej zastosowano tu blisko odpowiadające im barwy, które lepiej można reprezentować w fizycznie dostępnych pigmentach używanych w produkcji tuszy i farb.

Barwy podstawowe

Źródło:wikipedia.org

Model CMYK – używany najpowszechniej w druku na papierze – wykorzystuje mieszanie kolorów światła odbitego (tzw. synteza subtraktywna). Barwami podstawowymi w tym modelu są C – cyan (błękit), M – magenta (fuksja), Y – yellow (żółty), K – key (dodatkowy kolor kluczowy – czarny).

Kolory pochodne w przestrzeni barw CMYK tworzy się najczęściej na podstawie koloru białego, np. białej kartki papieru, na którą warstwowo nanosi się pigmenty w kolorach podstawowych, które tworzą filtry pochłaniające pewne długości fal świetlnych, reszta fal świetlnych docierając do oka wywołując różne wrażenia barw. Odwrotnie, niż w RGB kolor biały oznacza tu brak pigmentów, a kolor czarny pełne pokrycie barwami podstawowymi (pełne odfiltrowanie).

Kolor kluczowy (czarny) stosuje się zamiast pełnego wykorzystania wszystkich trzech barw podstawowych ze względów ekonomicznych oraz do stworzenia pełniejszej czerni.

Istnieją wersje modelu CMYK z rozszerzoną ilością kolorów podstawowych dla zwiększenia dostępnej przestrzeni barw.

Model RGB

Barwy podstawowe

Źródło:wikipedia.org

Model RGB – powszechnie używany w wyświetlaczach cyfrowych – używa mieszania światła emitowanego (tzw. synteza addytywna). Opisywany jest trzema współrzędnymi oznaczającymi wiązki światła o kolorach: R – red (czerwony), G – green (zielony), B – blue (niebieski), które są barwami podstawowymi tego systemu, które można dowolnie mieszać budując szeroką przestrzeń barw. Złożenie wszystkich trzech barw pozwala utworzyć kolor biały, brak emitowanego światła daje kolor czarny.

Wybór kolorów czerwonego, zielonego i niebieskiego powiązany jest z fizjologią oka ludzkiego, które posiada trzy receptory odbierające długości fal świetlnych wywołujących wrażenie właśnie tych barw.

Obecnie producenci sprzętu elektronicznego rozszerzają zbiór kolorów podstawowych dodając, na przykład emiter wiązki fal świetlnych koloru żółtego, aby poprawić czystość reprezentacji tego koloru. W produkcji są również wyświetlacze LEDowe posiadające sześć barw podstawowych.

Źródła

1 Gwiazdka2 Gwiazdki3 Gwiazdki4 Gwiazdki5 Gwiazdek (Ilość głosów:5, Średnia: 5,00 z 5)
Loading...